Emoties hebben een enorme impact op het leven van volwassenen - wat kunnen we zeggen over jonge kinderen? Veel moeders weten dat baby's soms hysterisch of boos worden of helemaal onbeheersbaar van blijdschap worden. Het is belangrijk om het kind te leren hun emoties te beheersen.
Niet verbieden, maar direct
Het vermogen om je emoties te begrijpen en ze aanvaardbaar te maken voor anderen is een van de belangrijkste eigenschappen van een volwassen persoon. De basis voor deze vaardigheid ligt echter vast in de kindertijd. Een klein kind is niet in staat om emoties te beheersen: zij, als golven, overweldigen de kruimels met hun hoofd. En de taak van ouders is om de baby te helpen.
Het grootste probleem voor volwassenen is de negatieve emoties van het kind, die vaak gepaard gaan met kreten, tranen of fysieke agressie. In deze situatie vragen ouders meestal aan de erfgenaam om niet boos te zijn en niet te huilen. Helaas is deze methode zelden effectief. Maar je kunt het kind toch leren om negatieve emoties te beheersen.
Ten eerste kan zelfs een volwassene het gevoel niet meer ervaren, alleen maar omdat hem daarnaar werd gevraagd. En ten tweede, een verboden negatieve emotie, zoals een water geblokkeerd door een dam, zal naar andere manieren zoeken. Woede die zich niet heeft gemanifesteerd, kan dus door een kind worden aangesproken bij een onschuldige huiskat of zelfs bij zichzelf, wat soms tot onaangename gevolgen leidt - depressie, psychosomatische ziekten. Daarom is het belangrijk om negatieve emoties niet te onderdrukken, maar om het kind te leren om hen te begeleiden naar een vreedzame koers.
Hoe niet te verdrinken in een zee van gevoelens
Wat te doen als een kind boos wordt of een hekel heeft aan wrok? Herken zijn recht op deze gevoelens. Ook al lijken hun redenen dom of onbeduidend. Het verliezen van een favoriet speeltje, een ruzie met een vriend, mislukte pogingen om veters op schoenen te strikken, kunnen voor klein volwassenen een kleinigheidje lijken, maar niet voor een kind. Zeggend dat het kind van streek is vanwege de onzin, laat je hem weten dat je zijn gevoelens en gevoelens niet serieus neemt - en dat is wanneer hij ondersteuning nodig heeft. Geef geen negatieve beoordelingen van de gevoelens van het kind. Zinnen als 'goede kinderen zijn niet boos en schaden niet' of 'jongens huilen niet', leren kinderen zich voor hun gevoelens te schamen en ze voor volwassenen te verbergen.
Toon sympathie. Het is belangrijk voor kinderen om te weten dat ze niet alleen zijn, zelfs als ze boos of verdrietig zijn. Geef je kind om te begrijpen dat je in de buurt bent.
Geef in dit geval de emotie van een zoon of dochter aan, bel haar woorden. Later zal het hem helpen om zijn gevoelens te leren identificeren en niet te schreeuwen, maar om te zeggen: "Ik ben overstuur" of "Ik ben boos". Bied het kind een "veilige" manier om emoties te uiten. In de hitte van woede proberen kinderen van 2-3 jaar soms hun dierbaren te verslaan. Laat het niet gebeuren! Vang de baby bij de hand en zeg rustig rustig: "Je kunt mijn moeder niet verslaan" en hem vervolgens uitnodigen om bijvoorbeeld het kussen of de bal te slaan om negatieve emoties kwijt te raken.
Als het kind al in de greep van de zintuigen is, twijfel hem dan niet over de redenen. Geef hem beter de kans om te huilen of te slikken, en praat dan met hem over wat er is gebeurd als hij tot rust komt.
Leren zich te verontschuldigen
De beste manier voor kinderen is om te leren van het voorbeeld van volwassenen. Daarom moeten jij en jezelf het kunnen doen om het kind te laten zien hoe je je gevoelens moet managen. En hoewel volwassenen meestal in staat zijn zichzelf te beheersen, is het in de communicatie met kinderen dat deze vaardigheid soms faalt.
Ondertussen is het kind belangrijk om te weten dat zijn negatieve emoties geen negatieve reactie van de ouders zullen veroorzaken. Als mama en papa in staat zijn om deze emotionele uitbarstingen te overleven zonder enige woede of wrok te tonen, begrijpt het kind dat zijn gevoelens geen bedreiging vormen voor zichzelf of voor anderen. Dit geeft hem extra vertrouwen in zijn capaciteiten.
Daarom is het belangrijk dat je rustig kunt reageren op kinderachtige woede, wrok of verdriet. Ouders zijn echter ook levende mensen, ze hebben ook zware dagen of een slechte gezondheid. En als je begrijpt dat je begint te "koken" als reactie op de emotionele "zabryki" van je kind, probeer je dan te herinneren dat kinderen zich op deze manier gedragen, niet omdat ze ouders boos willen maken of beledigen. Ze weten gewoon niet hoe ze met hun gevoelens moeten omgaan, weten niet hoe ze op een andere manier tot uitdrukking moeten worden gebracht; als je kind verdrietig of boos is, wil dat nog niet zeggen dat je een slechte moeder bent. Negatieve emoties zijn een normaal onderdeel van het menselijk leven, en pas nadat ze het hebben meegemaakt, leert het kind ze te beheersen.
Als het je niet lukt om tegen te houden en bijvoorbeeld tegen de baby schreeuwt, zoek dan de kracht om om vergeving te vragen. Zo laat je zien hoe een volwassene zich zou moeten gedragen als hij niet met emoties omgaat.
Wat bedoelen ze?
Onze emoties komen niet zomaar uit de grond oprijzen, zomaar. Elk van hen heeft zijn eigen functie. Een negatief "signaal" dat de situatie ons niet past en dat we er op de een of andere manier uit moeten komen. Positieve emoties - een indicator dat alles bij ons past, is goed voor ons. Dit is een soort "peperkoek": ik wil terugkeren naar een positieve staat. En daarvoor is het noodzakelijk om iets te doen waaruit het ontstaat. De functie van verrassing is om te "melden" dat de realiteit niet aan onze verwachtingen voldoet. Interesse anticipeert op gebeurtenissen en angst waarschuwt voor gevaar.