De oorsprong van Belgische griffioenen, zoals de meeste volbloedhonden, heeft nogal tegenstrijdige meningen. Sommige deskundigen geloven dat de voorouders van griffioenen affen-pinscher (de zogenaamde aap-pinscher) waren, terwijl het andere deel beweert dat integendeel de Belgische griffioenen de voorouders van affen-pinschers werden. Beide geven echter toe dat griffioenen een vrij oud hondenras zijn dat uiterlijk in het begin van de 15e eeuw in Europa verscheen. Deze kleine honden waren erg populair, zowel in de high society als in de huizen van gewone mensen, waardoor het ras "Belgian Griffon" tot op de dag van vandaag kon overleven.
Met opmerkelijke moed, eigenzinnige intelligentie en dapper karakter, werden de Belgische griffioenen gefokt voor waakhondfuncties en het vangen van ratten in havenmagazijnen en huisstallen. Kleine honden hebben deze taken met succes afgelegd voordat ze naar de luxueuze appartementen van de Europese adel verhuisden.
Moderne griffioenen zijn honden met twee soorten wollen bedekking - wollig en kortharig. Groffe honden zijn Belgische en Brusselse Griffons, tot kortharige honden - Brabantse griffioenen of kleine Brabansons.
In veel landen van het Europese continent worden alle drie soorten van het ras als onafhankelijk beschouwd. In de VS en Engeland zijn ze één ras en nemen daarom deel aan wedstrijden.
Belgische griffioenen kunnen worden gekenmerkt door drie variëteiten van kleur - zwart, zwart en bruin, een mengsel van rood en zwart (de hele hoes bestaat uit een mengsel van zwarte en rode haartjes). Brussels Griffons kan alleen rood zijn.
Soms worden puppy's van honden van dit ras met een nogal donkere kleur geboren en pas na de eerste trimbeurt is het mogelijk om hun permanente echte kleur te bepalen. Dit levert grote problemen op, aangezien de Belgische en Brusselse Griffons alleen in kleur van elkaar verschillen. Vaak moeten fokkers het hondenras veranderen, van Belgische griffioenen naar Brussel, en omgekeerd.
Alle variëteiten van het ras "Belgian Griffon" kruisten lange tijd met elkaar, daarom kunnen zelfs nu in het nest van de wollige honden gladharige pups voorkomen, maar afhankelijk van de erfelijkheid hebben ze een andere kleur.
Voor het eerst "Brussels Griffon", zoals het ras werd tentoongesteld op de tentoonstelling in Brussel in 1880. In verband met de groeiende populariteit van griffons, als indoor en decoratieve honden, werden er kruisingen van griffons met Yorkshire terriers, Pekingese, Smuswands en barbes gemaakt. De Eerste Wereldoorlog heeft het fokken van deze honden ernstig beschadigd.
Tegenwoordig zijn bijna alle landen die geïnteresseerd zijn in hondenfokkerij bezig met het cultiveren van griffioenen.
Het karakter van Brussels Griffons
De aard van zo'n hond, als een rode Brussels Griffon, wordt in één woord gedefinieerd - prachtig. Deze kleine honden zijn erg slim en zelfs kleine puppy's weten de menselijke spraak te begrijpen. Ze zijn heel gemakkelijk op te voeden, slechts een paar woorden, zei op een strikte toon, zodat de griffon gehoorzaamt. Ook griffioenen kunnen niet worden ontkend in sluwheid, zodat ze niet kunnen worden verwend. De hond zal wennen aan concessies van de eigenaar en zal deze altijd gebruiken.
Mensen die niets wisten van de roodharige Brusselse brunette griffon zijn verbaasd om te horen dat deze honden geweldige huisdierenfavorieten zijn. Bovendien zijn ze zo gehecht aan de eigenaar dat ze proberen zijn gewoonten in alles te delen.
In verband met het feit dat het fokken van griffons bedoeld was voor waakhondfuncties en de controle over knaagdieren, behielden de moderne Griffons hun werkkwaliteiten en waren ze kleine verdedigers van hun huis. Ze zijn uithoudingsvermogen en extreme reinheid.
Normen van het Brussels Griffon-ras
In de rasstandaard FCI nr. 80 worden de volgende parameters voor honden van het Brussels Griffon-ras beschreven:
- is de hond van een kleine dame, stevig, gedrongen, met een keurige verschijning en houding, intelligent en levendig; zou bijna menselijke uitdrukkingssnuit moeten aantrekken,
- hoofd - bedekt met draadachtig, zeer stijf haar, langer aan het puntje van de neus, ogen, kin en jukbeenderen,
- de schedel is rond en breed met een gewelfd voorhoofd,
- de overgang van het voorhoofd naar de snuit is goed uitgesproken,
- snuit - extreem kort, met een wijde bolle, kaakuitstekende kin en lippen met een zwarte rand,
- de neus is groot, alleen zwart,
- ogen - zwart, rond, groot, met zwarte lange wimpers, moet convex en ver uit elkaar geplaatst zijn,
- oren - staand, noodzakelijk scherp bijgesneden,
- borst - diep, breed,
- opgetild, tot 1/3 van de lengte aangekoppeld,
- ledematen - matig lang, recht, evenwijdig aan elkaar, verticaal,
- wol - dicht, stijf, draadachtig, heeft een gemiddelde lengte,
- kleur - alleen roodachtig-gember (een kleine zwarte laag op de snor en de baard is toegestaan).
Gewicht is verdeeld in klassen:
- voor klasse A (klein formaat) - niet meer dan 3 kilogram
- voor klasse B (gewicht meer dan 3 kilogram) - voor honden van niet meer dan 4,5 kilogram, voor teven - niet meer dan 5 kilogram.
De schofthoogte mag niet meer dan 20 centimeter bedragen.
Ook is tolerantie voor beide klassen binnen 100 gram mogelijk.
Alle gebreken die inherent zijn aan de Brusselse broze gryphon worden beschouwd als gebreken of defecten en leiden tot diskwalificatie.
Dergelijke defecten zijn:
- bleke of bruine neus,
- hangende tong,
- Schaarbeet, waarbij de bovenkaak boven de onderkaak uitsteekt,
- honden met volledige blindheid,
- dove honden,
- Honden met een ontwrichte patella,
- lame honden,
- de aanwezigheid van lichtgekleurde klauwen bij honden,
- aanwezigheid van vlekken en vlekken van wit haar.
De rasstandaarden in verschillende landen kunnen aanzienlijk van elkaar verschillen. Dus, bijvoorbeeld, in de Britse normen vereisen verplichte copulatie van de oren bij honden van dit ras. In Australië is een dergelijke procedure ten strengste verboden.