Maar toch zullen we proberen een korte biografie van Faina Ranevskaya te schrijven. Faina's verjaardag was op de zevenentwintigste augustus, volgens de oude stijl was het de vijftiende augustus. Het uiterlijk van Ranevskaya was in 1886. Biografie van de grote en onvergetelijke actrice begon in de stad Taganrog. Haar leven was niet kort, het brandde in een rijk Joods gezin.
De vader van Ranevskaya had fabrieken die bezig waren met het maken van droge verven, verschillende huizen, een winkel en zelfs een stoomboot. De familie van Ranevskaya had veel kinderen: twee jongens en twee meisjes. Helaas was het leven van de jongere broer kort en toen Faina vijf jaar oud was, stierf hij. Maar ondanks dit lijkt het erop dat in een dergelijk gezin de biografie van het meisje zich gelukkig en stralend zou hebben ontwikkeld. Het meisje was echter ongelukkig, hoewel ze erg gesteld was op moeder, broer en zus. Het hele probleem was dat Faina sinds haar kindertijd een beetje had gestotterd. Ze schaamde zich er erg voor, dus ze wist niet hoe ze met leeftijdsgenoten moest communiceren.
Haar ouders gaven haar een gymnasium voor meisjes, maar het meisje overleefde daar nauwelijks drie klassen. Ze kon niet tellen of schrijven, ze wilde niet met iemand communiceren. Uiteindelijk begon ze de ouders te smeken haar van daaruit mee te nemen. Pa en ma gingen naar Faina en namen haar mee naar huis. Daarom ontving het meisje huiswerk. Naast het studeren van algemene vakken, oefende ze ook muziekinstrumenten, zong en studeerde ze vreemde talen. Faina was altijd dol op lezen. Boeken voor haar waren een magische wereld, waarin je kunt ontsnappen als alles rondom grijs is en te uniform.
Op twaalfjarige leeftijd zag het meisje haar eerste film. Natuurlijk was de bioscoop in die tijd te veel anders dan de moderne, maar het trof Ranevskaya. Het meisje was enthousiast over wat ze op het scherm zag. Al snel, na het ontmoeten van de film, besefte Faina dat ze ook erg geïnteresseerd was in het theater. Ze begon naar het stadstheater te gaan voor toneelstukken waarin de theaters van het theater van die tijd speelden. Overigens is het vermeldenswaard dat Ranevskaya niet de echte naam van de actrice is, maar een pseudoniem. Hij werd uit het beroemde toneelstuk "The Cherry Orchard" van Tsjechov gehaald. Op een dag liep het meisje langs de weg en ze droeg geld met een windvlaag uit haar tas. Maar in plaats van ze te beginnen verzamelen, begon het meisje te lachen en te praten over hoe ze prachtig vliegen. De jonge man die Faina vergezelde, zei dat ze op dat moment erg op Ranevskaya leek. In de loop van de tijd werd dit pseudoniem voor haar verschanst en in de loop der jaren officieel. Faina wist altijd dat ze een actrice zou worden.
Eerst in de familie werd het beschouwd als een gemeenschappelijke passie. De vader, die de betekenis niet zag in dit beroep, moedigde haar zelfs aan om de dramaclub te bezoeken, waarvoor het meisje het gymnasium extern had voltooid. Maar toen ze serieus begon te spreken over haar verlangens, maakte de paus een schandaal. Faina was echter onvermurwbaar. Het was het theater dat haar hielp zich open te stellen, mooi te leren bewegen en te spreken op een manier die het stotteren zou verbergen. Daarom, ondanks het duidelijke protest van haar vader, stond Faina in 1915 op haar en ging naar Moskou. Toen was het meisje negentien jaar oud. Maar helaas accepteerde de hoofdstad Faina niet met open armen. Het meisje kon niet naar een van de theaterscholen gaan. Uiteindelijk begon ze te studeren in een privé-onderwijsinstelling, maar mijn vader wilde haar niet financieel helpen. Een meisje zelf kon niet genoeg verdienen om voor het onderwijs te betalen. Het lijkt erop dat je een droom kunt vergeten.
Maar toen ving ze de aandacht van actrice Geltzer. Ze adviseerde het meisje in een van de theaters in de buurt van Moskou. Natuurlijk moest Ranevskaya daar spelen in extra's, maar dit maakte haar niet bang. Immers, op het podium van het theater zou ze bij zulke grote acteurs en actrices kunnen zijn als Petipa, Pevtsov, Sadovskaya. Trouwens, Pevtsov overwoog onmiddellijk talent in een jonge Faina en zei dat op een dag de dag zal komen dat dit meisje een beroemde actrice zal worden. Toen ging Faina spelen in Kerch, maar de uitvoering was niet succesvol. Het meisje moest in veel provinciale theaters van Kislovodsk, Feodosia, Rostov aan de Don spelen.
En toen begon de revolutie. Faina's familie, zich realiserend dat ze geen normaal leven in dit land zullen hebben, ging snel naar het buitenland en liet het meisje helemaal alleen achter. Het is niet bekend wat er met haar zou gebeuren als niet voor de kennismaking met Pavel Wolf en Max Voloshin. De drie van hen waren in staat om te overleven en werden geweldige vrienden. Na de revolutie speelde Faina lang in verschillende theaters. Maar ondanks haar talent is Faina lange tijd geen beroemde actrice geworden. In sommige theaters kreeg ze geen goede rollen, ergens had ze geen relatie met het leiderschap. En toen stapte ze de bioscoop in. Het was toen dat haar mooiste uur begon. De eerste film waarin ze speelde, de film "Pyshka" bleek zo goed dat het werd gewaardeerd door Romain Roland zelf. Na hem werd Fain uitgenodigd voor verschillende foto's. Maar misschien blijft een van de meest memorabele voor ons misschien de 'Foundling'. De zin vanaf daar herhalen we immers vaak: "Mulia, maak me niet nerveus." Hoewel Ranevskaya geïrriteerd was dat iedereen het associeerde met Mulia, is het noodzakelijk te erkennen dat deze rol haar bekend heeft gemaakt.
Een andere gedenkwaardige rol is de stiefmoeder van Assepoester. Maar naast hen speelde Ranevskaya in verschillende films. Ze verscheen ook bijna ter dood op het podium van het theater. Deze vrouw is altijd eenzaam geweest. Volgens haar was ze in haar jeugd verbrand en wilde ze niet langer met mannen omgaan. Ranevskaya was een dubbelzinnige dame. Ze zou alles eenvoudig kunnen zeggen, beledigen, maar tegelijkertijd oprecht berouwen en zich verontschuldigen. Volgens Faina had ze alleen maar werk en was ze van tijd tot tijd jaloers op anderen.
Tot de laatste dag bleef Faina, ondanks de geleden hartaanvallen, levend en mobiel. Ze stierf aan longontsteking en leefde niet twee jaar vóór haar negentig jaar.