Psychologische aspecten van het opvoeden van kinderen in het gezin

De belangrijkste psychologische aspecten van de opvoeding van kinderen in het gezin zijn gerelateerd aan de aard van de relatie in het systeem van ouders-kinderen. Positieve interactie omvat een wederzijdse bereidheid om de andere partij te horen en te reageren op zijn dringende behoeften.

Schendingen op dit gebied leiden tot negatieve gevolgen. Op korte termijn heeft dit een negatieve invloed op het opvoedingsproces van het kind, omdat het kind ophoudt ouderinstructies te horen en erop te reageren. Dus het mechanisme van psychologische bescherming tegen buitensporige inbraak in persoonlijke ruimte werkt. Op de lange termijn kan een dergelijke relatie een aanhoudende vervreemding veroorzaken, wat zich duidelijk manifesteert in de overgangsjaren.

Tot de meest significante psychologische aspecten van de opvoeding van kinderen in het gezin, is natuurlijk de vorming van communicatieve vaardigheden. Het is in het gezin dat het kind leert communiceren, leert de patronen van de reactie niet die of andere omstandigheden, leert om te communiceren met zowel nabije als verre mensen. Tegelijkertijd oefenen kinderen verschillende sociale rollen uit: een jonger familielid, een ouder kind in relatie tot een jongere zuster of broer, een lid van een sociaal belangrijke groep (of het nu een kindercollectief in een kleuterschool of een schoolklas is), enz.

Merk op dat in verschillende families deze processen heel anders verlopen. De grootste kansen voor ontwikkeling worden ontvangen, vreemd als het klinkt voor een modern persoon, kinderen in grote gezinnen. De micro-socium, die elk gezin is, kan in werkelijkheid maximaal worden belichaamd door het voorbeeld van een gezin met twee of drie of meer kinderen. Hier wordt het scala aan sociale rollen die kinderen in een of andere omstandigheid vervullen, verbreed. Bovendien is communicatieve interactie in dergelijke families veel rijker en meer verzadigd dan bijvoorbeeld in een gezin met één kind. Jongere kinderen krijgen daardoor meer mogelijkheden voor persoonlijke groei en verbetering van hun meest uiteenlopende kwaliteiten.

Historische ervaring bevestigt alleen deze observaties van specialisten. Het is bekend dat de beroemde chemicus D.I. Mendelejew was het zeventiende kind in het gezin, de derde kinderen waren beroemdheden uit het verleden, zoals de dichteress AA. Akhmatova, 's werelds eerste kosmonaut Yu.A. Gagarin, Engelse schrijver en wiskundige Lewis Carroll, klassiekers van de Russische literatuur A.P. Tsjechov, N.I. Nekrasov en vele anderen. Het is waarschijnlijk dat hun talenten werden geboren en geperfectioneerd in het proces van gezinsvorming en communicatieve interactie in grote gezinnen.

Natuurlijk hebben de psychologische aspecten van het opvoeden van een kind in sociaal welgestelde en minder welgestelde gezinnen hun eigen kenmerken. Als er bijvoorbeeld constante conflicten zijn tussen ouders in het gezin of als de ouders gescheiden zijn, bevindt het kind zich in een situatie van ernstige psychologische stress. Als gevolg hiervan wordt het normale opvoedingsproces geschonden. En we beschouwen hier heel sociaal veilige gezinnen. Maar er is een hele laag gezinnen waar ouders mensen zijn die drinken, en ze geven hun kinderen geen positieve voorbeelden van sociaal gedrag!

Een groot aantal echtscheidingen moedigt ons vandaag aan om over dit probleem te praten. Immers, als gevolg hiervan wordt de integriteit van het familiecentrum geschonden en wordt het onderwijsproces gedurende een bepaalde periode in feite onderbroken. En na het herstel van de crisis, blijkt het kind in een geheel andere psychologische situatie dan voorheen. En hij moet zich aanpassen aan de gewijzigde omstandigheden.

De opvoeding van een kind in een incompleet gezin wordt bemoeilijkt door de verarming van zijn omgeving. In een dergelijke situatie zien kinderen geen patroon van mannelijk gedrag (en deze families hebben de neiging om zonder vaders te leven, het gebeurt vaak wanneer kinderen niet door de moeder worden opgevoed, maar door de vader). Onderwijs in dergelijke omstandigheden moet noodzakelijkerwijs rekening houden met de aangegeven psychologische aspecten. Om een ​​volwaardige persoonlijkheid naar voren te brengen, moet een moeder in een dergelijk gezin aan de ene kant haar natuurlijke vrouwelijkheid behouden, de traditionele sociale rollen van de moeder en de minnares vervullen. Maar aan de andere kant is ze soms genoodzaakt een echt mannelijke stevigheid van karakter en nauwkeurigheid aan te tonen. Immers, kinderen in het echte leven moeten elkaar thuis ontmoeten met beide, en met een ander model van alledaags gedrag.

Enorme extra kansen voor volwaardig onderwijs van kinderen in een onvolledige familie geeft de aanwezigheid van positieve patronen van mannelijk gedrag van naaste familieleden en vrienden van de mannelijke familie. Oom kan bijvoorbeeld gedeeltelijk de rol aannemen van afwezige vader, omgaan met kinderen, met ze spelen, sporten, praten enzovoort.

Welnu, als de opvoeding van kinderen in het gezin gebaseerd zal zijn op samenwerking en vertrouwen. We vergeten vaak dat elk kind vanaf de geboorte klaar is voor een volwaardige samenwerking met volwassenen. Omwille van onmiddellijke rust, gemak, stilte, we belegeren vaak impulsen van kinderen om te communiceren, tot gezamenlijke activiteit. Moeten we dan verbaasd zijn dat ons correcte externe onderwijs niet het verwachte resultaat oplevert? Maar vergeet niet dat contact met het kind nooit te laat is om te herstellen. Eenvoudig in verschillende perioden vereist dit verschillende inspanningen. Volwaardige harmonieuze relaties in het gezin (en alleen zij!) Zullen een sterke basis creëren voor positieve pedagogische interactie. En dan zullen de resultaten niet vertragen!