Lewis Carroll - dit is niet zijn echte naam en achternaam. De naam van de schrijver is Charles Lutwidge Dodgson. Hij werd geboren in 1832, op 27 januari. Charles was het oudste kind in de familie van een priester. Waarom noemde hij zichzelf Lewis Carroll? In feite is alles heel, heel eenvoudig. Hij veranderde zijn eerste en tweede naam slechts twee keer, eerst vertaalde hij ze in het Latijn en vervolgens opnieuw in het Engels en wisselde hij van plaats. Dus werd hij Lewis Carroll. Dit gebeurde toen de jonge Charles zijn eerste humoristische gedichten begon te schrijven en hij een pseudoniem nodig had - en schrijvers van de 20e eeuw wilden graag onder valse namen creëren.
Ondanks zijn literaire prestaties koos Carroll echter niet de filologische faculteit, maar de exacte wetenschappen. In 1855 studeerde hij af in Oxford en werd professor in de wiskunde. Toen vestigde hij zich in een huis met torentjes en al snel begon het rond legendes overal in Oxford te gaan. Ten eerste zag Lewis Carroll er een beetje vreemd uit. Hij had het ene oog iets hoger dan het andere en de hoeken van zijn mond werden in verschillende richtingen gedraaid: het ene omhoog en het andere naar beneden. Ook vertelden velen dat hij linkshandig was, maar hij dwong zichzelf om met zijn rechterhand te schrijven met de inspanning van gedachte en wil. Ook Carroll was doof aan één oor en stamelde heel hard. Hij doceerde altijd in dezelfde stem met dezelfde uitdrukking, nooit bezweek aan emoties en wilde niet met iemand kennis maken. Lewis vermeed voortdurend de maatschappij en hij kon vaak alleen in de diepte van het Oxford Park worden gezien. Maar toch, Carroll had zijn favoriete bezigheden, waaraan hij veel vrije tijd wijdde. Toen Lewis bijvoorbeeld klein was, wilde hij echt een artiest worden. Dus hij trok veel en maakte zelfs zijn eigen tijdschriften. Toegegeven, hun lezers waren alleen jongere zussen en broers Carroll, maar het was zeer tevreden. Maar toen hij volwassen werd en zijn tekeningen probeerde te verzenden naar de humoristische appendix van de krant Time, werden zijn beelden afgewezen en niet geaccepteerd. Carroll was erg bezorgd over deze en verlaten tekening. Maar hij begon zich bezig te houden met fotografie, met dezelfde ijver en ernst waarmee hij tot nu toe bezig was geweest met schilderen. Dus kocht hij het apparaat en alle benodigde hulpmiddelen voor fotografie. En vergeet niet dat de binnenplaats in het midden van de negentiende eeuw lag, dus fotografie was echt een heel moeilijk en nauwgezet werk. Maar Lewis genoot enorm van deze activiteit en hij besteedde veel tijd aan het leren maken van hoogwaardige en prachtige foto's. In de loop van de tijd heeft hij hierin veel succes behaald. Op een gegeven moment heeft Carroll veel beroemde mensen neergeschoten, zoals Tennyson, Dante Gabriel, Ellen Terry, Thomas Huxley. Honderd jaar later werd een boek gepubliceerd, met daarin vierenzestig Carroll's beste werken, die echt verschilden in talent en vaardigheden.
Lewis Carroll heeft altijd heel, heel hard gewerkt. Hij wijdde zich volledig aan de zaak, waarvoor hij zich opriep. Vanaf de ochtend ging hij achter zijn bureau zitten en begon een verhaal te maken. Carroll at nooit overdag om het werk niet te stoppen. Hij dronk slechts een glas sherry en at een paar koekjes. Daarna ging hij lezingen geven, dineerde, liep en ging weer aan het werk. En Lewis leed aan slapeloosheid, dus toen hij niet kon slapen, kwam hij met verschillende wiskundige en geometrische puzzels. Ze zijn trouwens later zijn boek binnengegaan onder de titel 'Wiskundige curiositeiten'.
Lewis Carroll ging slechts één keer naar het buitenland en ging nergens naartoe, waar al zijn landgenoten naartoe gingen, maar naar Rusland, waarbij hij veel van zijn kennissen en collega's met zo'n keuze had getroffen.
Lewis heeft altijd iets uitgevonden en iets uitgevonden. Hij creëerde veel nieuwe games, die hij in de kranten publiceerde, waarbij hij de regels op hen toepaste. We kennen bijvoorbeeld allemaal het spel waarin je het ene woord in het andere moet veranderen, slechts één letter moet veranderen en nieuwe woorden moet maken, zodat het resultaat is wat je nodig hebt. Deze game is van Lewis Carroll.
Dus, maar toch, hoe zit het met zijn relatie met kinderen? Carroll had echt alle vrienden waren kinderen. Maar dit is niet zo vreemd. Zijn studenten en collega's vonden de schrijver vreemd en niet helemaal normaal. En de kinderen merkten het niet op. Hij bedacht games voor hen, vermaakte ze en ze waren er blij mee, echt dol op een beetje raar, maar aardige professor. Door hun spontaniteit in gedachten en acties hielpen ze de schrijver bovendien met het maken van zijn verhalen. Immers, Alice, die het land van de wonderen bezocht en door de wereld keek, schreef Lewis af van de echte Alice, die vaak zijn huis bezocht, was een heel interessant meisje met een ongewoon denken.
Lewis Carroll was een slimme, niet-standaard en getalenteerde persoon. Hij stierf op 14 januari 1898 en liet unieke spellen, taken, raadsels, verhalen en romans achter die altijd van belang zijn voor lezers.