Als het kind niet goed spreekt, beginnen de ouders zich zorgen te maken en besluiten ze een specialist te raadplegen en een logopedisch onderzoek af te leggen. Diagnose van spraak van jonge kinderen door logopedist maakt het mogelijk om te bepalen of er werkelijk een probleem is met de ontwikkeling van spraak, of dat alles binnen het leeftijdsbereik plaatsvindt.
Logopedisch onderzoek moet dynamisch, compleet en complex zijn. Diagnose van spraak is gericht op het analyseren van zijn overtredingen, omdat voor elke overtreding kenmerkend is voor hun symptomen. Bij kinderen van jonge leeftijd komen de volgende spraakstoornissen het meest voor: gewiste dysartrie, dyslasie, open rhinolalie. De diagnose wordt gesteld rekening houdend met enkele factoren: de leeftijd van het kind, bijkomende chronische ziekten, geboortetrauma, de sociale status van het gezin, de psychologische situatie in het gezin, het aantal in het gezin van kinderen.
De anatomische structuur van het articulatorische apparaat wordt bijzonder zorgvuldig onderzocht. Om gegevens over de anatomische structuur van de articulatie-organen te verkrijgen, moet een specialist de mondholte onderzoeken. Om de beweeglijkheid van het articulatorische apparaat vast te stellen, zal de logopedist het kind vragen basisbewegingen uit te voeren met de lippen, tong, zachte lucht en hij zal de snelheid en bewegingsvrijheid noteren. Ook zal de arts aandacht besteden aan de uniformiteit en soepelheid van beweging van de linker- en rechterzijde van elk van de organen, evenals hoe gemakkelijk de ene beweging in de andere overgaat.
Tijdens de enquête is een belangrijke factor een gesprek met de ouders, dat zal helpen om specifieke klachten over de spraakschending te achterhalen. Het is ook nodig om rekening te houden met de factor, hoe het kind reageert op spraakproblemen.
Tijdens het onderzoek, elk geluid, zachtheid en tempo van de spraak, wordt het vocabulaire gecontroleerd. Om de geluidskwaliteit te controleren, krijgt het kind foto's met afbeeldingen van verschillende objecten. De afbeeldingen worden geselecteerd door de logopedist, zodat het hoorbare geluid aan het begin, in het midden en aan het einde van het woord is.
Aan het einde van het onderzoek ontvangen de ouders een logopedist, waarin de diagnose wordt gesteld. En als de overtreding inderdaad bestaat, moet deze worden gecorrigeerd door toevlucht te nemen tot speciale beroepen.
Tijdens het onderzoek zal de logopedist ook de staat van de intellectuele ontwikkeling van het kind vaststellen. Immers, bij het analyseren van een spraakstoornis door een logopedist, is de toestand van het intellect de belangrijkste factor. Het is belangrijk om de oorzaak van de aandoening te identificeren: het kan mentale retardatie zijn, de spraakontwikkeling vertragen en verstoren, of het kan een ernstige spraakstoornis zijn die de algemene ontwikkeling van het kind in de weg staat. Om vast te stellen wat er achter een spraakovertreding zit, worden speciale technieken vastgehouden.
De logopedist moet van tevoren bedenken hoe de lessen zullen worden uitgevoerd. Daarbij moet hij in de eerste plaats rekening houden met de leeftijd van het kind en vervolgens met een aantal andere factoren (om met de ouders van het kind te praten), waardoor hij contact met het kind kan leggen. Het contact van de logopedist met het kind is nodig voor het kind om vrijwillig opdrachten en verzoeken uit te voeren, vragen te beantwoorden.
Spraaktherapeuten kunnen tijdens het onderzoek de juiste tactieken van het spel kiezen, waardoor spraakstoornissen accuraat kunnen worden vastgesteld. Immers, zoals bekend is, houden alle kinderen ervan om te spelen, zodat het kind geen ongemak zal voelen, en voor de logopedist zal de spelvorm van het onderzoek zeer informatief zijn.
Logopedist kan een andere methodische diagnosemethode gebruiken, die bestaat uit het actief monitoren van het kind, wanneer het laatste de aan hem opgedragen spel- en onderwijstaken vervult. In dit geval biedt de logopedist het kind een foto of een speeltje aan en vertelt hij wat hij met het onderwerp moet doen.
Taken die verband houden met de processen van generalisatie en afleiding zijn van groot belang:
- Om achtereenvolgens afbeeldingen te rangschikken die met elkaar in verband staan door een bepaalde inhoud, dat wil zeggen, van een foto naar een afbeelding moet er een bepaalde actie zijn.
- Afbeeldingen classificeren per groep: meubels, borden, groenten, speelgoed, fruit. Leg afbeeldingen op de tafel in groepen neer en leg het kind uit waarom ze zich in dezelfde groep bevinden en vertel vervolgens hoe alle items uit deze groep één woord kunnen worden genoemd.