Aldous Leonard Huxley, wiens biografie begon in het VK, is de voortzetting van het geslacht, beroemd om getalenteerde mensen. Aldous Leonard Huxley, in wiens biografie je veel interessante dingen kunt vinden, is de zoon van de schrijver Leonard Huxley. En de biografie van zijn grootvader, Thomas Huxley - is een biografie van een getalenteerde bioloog. Daarnaast zijn er onder de grootvaders en overgrootvaders van Huxley ook veel wetenschappers, kunstenaars en schrijvers. Als je bijvoorbeeld de lijn neemt van Huxley's moeder, die Leonard in die tijd huwde, was ze de kleindochter van de historicus en opvoeder Thomas Arnold en de nicht van de schrijver Thomas Arnold. Zoals we zien, koos Leonard zichzelf als een goed opgeleide vrouw uit een goed intelligent gezin, zoals hij zelf was. Aldous had ook twee ooms, Julian en Andrew, die beroemde biologen waren.
De kindertijd Aldous was vrij luchtig. In zijn familie, in de hoofden van Groot-Brittannië, leerde hij goede boeken te lezen, naar goede muziek te luisteren en kunst te begrijpen. Als kind was Aldous voldoende begaafd. De eerste zwarte vlek in de biografie van Huxley was de dood van haar moeder. Dan was de toekomstige schrijver nauwelijks dertien jaar oud en dit was natuurlijk een tragedie voor hem. Het tweede onaangename teken dat de biografie van de schrijver ontving, was een oogziekte die zich begon te ontwikkelen toen Aldous zestien was. Ze leidde tot een merkbare verslechtering van het gezichtsvermogen, dus de man werd tijdens de Eerste Wereldoorlog ontslagen van militaire dienst. Trouwens, Aldous zelf was bezig met het corrigeren van zijn visie en beschreef het zelfs in een pamflet dat in 1943 werd gepubliceerd en dat 'Visie verbeteren' heette.
Als we het hebben over het creatieve pad van de schrijver, is het de moeite waard om op te merken dat de eerste roman door Aldous werd geschreven toen hij zeventien was. In die tijd studeerde hij literatuur aan het Balliol College in Oxford. Deze roman werd niet gepubliceerd, maar op de leeftijd van twintig wist Huxley zeker dat hij schrijver wilde worden en geen andere activiteit hem interesseerde.
Alle romans geschreven door Aldous verenigen één ding - het gebrek aan menselijkheid in een progressieve samenleving. Veel mensen kennen en houden van zijn boek "Oh Brave New World! ". Maar niet iedereen leest een ander boek van de schrijver, dat hij twintig jaar nadat de eerste de wereld zag, creëerde. Dit boek heette "Terug naar een prachtige nieuwe wereld." Daarin zegt Huxley dat de gebeurtenissen beschreven in het eerste boek niet zo verschrikkelijk zijn. In feite kan alles veel erger en tragischer zijn. Alle anti-utopische verhalen van Huxley komen neer op het feit dat hoe meer de mensheid zich technisch ontwikkelt, hoe meer het met hart en ziel verliest. Mensen kunnen niet langer alles waarnemen en doormaken zoals voorheen. Integendeel, gevoelens worden iets vreselijks en verboden. Ze verwoesten de ideale samenleving, omdat ze hen het gevoel geven individueel te zijn, na te denken over hun daden en niet doen zoals de autoriteiten zeggen, onvoorwaardelijk alle bevelen en regels uitvoeren. In een prachtige nieuwe wereld bestaat vriendschap, liefde en sympathie niet. Om precies te zijn, zou het niet moeten zijn. Als iemand nog steeds probeert emoties te tonen, moet deze persoon worden geneutraliseerd of vernietigd. In feite weerspiegelt Huxley perfect de wereld waar we allemaal in feite naar streven. Er zit immers geen ziekte en krijger in, omdat mensen niet langer iets willen veroveren en delen. Maar er zitten ook geen emoties en gehechtheden in. Terwijl hij het werk van Huxley leest, denkt iedereen onwillekeurig na over hoe hij zou willen en zou hij in zo'n wereld kunnen leven, en wat is het gevoel van zo'n utopisch bestaan voor gewone mensen, en wat voor degenen die macht over hen hebben en altijd proberen hun winst te halen uit alles , dan kunnen ze er op de een of andere manier misbruik van maken.
Maar, terug naar de biografie van Huxley. In 1937 kwam hij met zijn mentor Gerald Gerd naar Los Angeles. In die tijd begon Aldous opnieuw het gezichtsvermogen te verslechteren en hij hoopte zeer dat het warme klimaat van de staat Californië hem op zijn minst een beetje zal helpen om het verloop van de ziekte te stoppen. Het was tijdens zijn verblijf in Los Angeles, Aldous begon zijn nieuwe literaire periode. Hij wordt steeds meer in detail en beschouwt de menselijke essentie en het menselijke karakter. Bovendien was het tijdens deze periode dat Huxley Jeddah Krishnamurti ontmoette. Samen met hem begint de schrijver actief deel te nemen aan zelfkennis, om de verschillende leringen van wijsheid en mystiek te bestuderen. Het is onder de invloed van het bestuderen van dergelijke werken en aanwijzingen dat Aldous zulke werken schrijft als "Eternal Philosophy", "Through Many Years". In 1953 stemde Huxley ermee in deel te nemen aan een nogal riskant experiment, waarbij Humphrey Osmond wilde onthullen hoe mescaline het menselijk bewustzijn beïnvloedt.
Overigens was het in de correspondentie met Humphrey dat het woord 'psychedelisch' voor het eerst werd gebruikt. Hij beschreef de toestand die optreedt bij iemand die onder invloed van mescaline is. Toen beschreef de schrijver al zijn gevoelens in twee verhalen. Dit essay "The Door of Perception" en "Paradise and Hell." In hen schreef hij over alles wat hij voelde tijdens het experiment, dat overigens tien keer werd gehouden. Overigens was het uit de titel van het essay "de deur van de waarneming" dat de cultusgroep Dors werd genoemd. Drugsgebruik beïnvloedde het werk van de schrijver. Hij leek zijn opvattingen te hebben heroverwogen en begon vanuit anti-utopie te evolueren naar een positieve utopie. Bijvoorbeeld, in de roman "eiland" wordt een utopische samenleving niet afgebeeld als zo negatief en wreed. Integendeel, het is heel acceptabel en het is een handige levensduur.
Huxley leed de afgelopen jaren aan een vreselijke ziekte. Hij had een keelkanker. Na zijn dood waren er geen manuscripten meer, want vlak voor dit tragische voorval brandde het huis af en verbrandden alle manuscripten en platen. Huxley stierf in 1963. Hij voelde de nadering van de dood en wilde niet lijden, en vroeg zijn vrouw om hem intramusculair in hem te injecteren. Het was een te hoge dosis, maar zijn vrouw stemde hiermee in en injecteerde honderd milligram LSD. Daarna stierf Aldous Leonard Huxley.