Waarom zouden we proberen ouders te vergeven voor alles? Omdat je op deze manier je leven gemakkelijker maakt, bevrijd en zuiver je jezelf van je spirituele zwaartekracht, breng je je ziel tot rust. Vergeven en te verzoenen zijn twee verschillende concepten. Je kunt vrede sluiten en niet vergeven, maar een steen blijven dragen in je ziel, verbitterd en verbitterd zijn. En je kunt oprecht vergeven en stoppen jezelf van binnenuit te vernietigen. Niet van alle destructieve gevoelens af, kan een persoon niet gelukkig leven en van het leven genieten.
Sommige levensproblemen, complexen, angsten zijn een gevolg van opvoeding en problemen van de kindertijd. Als een persoon begint te voelen dat hij niet goed is opgeleid, oneerlijk behandeld, zijn er grieven tegen de ouders, soms onbewust. Maar de tijd keert niet terug, de kinderjaren kunnen niet worden teruggegeven en veranderen de gebeurtenissen in die tijd niet. Daarom zal vergeving van alle grieven en angsten aan hun ouders helpen om een aantal psychologische en interpersoonlijke problemen op te lossen.
Om te beginnen moet je bewust beslissen om het lijden te stoppen, wrok en pijn te ervaren. Soms, om dit te doen, moet je op zijn minst tijdelijk het contact met de dader verminderen, minder om te communiceren.
Als je denkt dat je oneerlijk en slecht behandeld bent, dan zou je al je negatieve gevoelens moeten nemen en zelf uitvinden waar je boos om bent, waarvoor je niet van je ouders houdt. Allereerst moet je de wirwar van complexe en ambigue gevoelens die je voelt voor de ouders, ontrafelen. Om dit te doen, moet je in je ziel graven, wrok herleven, woede, angst, misverstand en andere verschillende emoties. Zonder dit is het onmogelijk om te vergeven. Als je het moeilijk vindt om alles zelf te begrijpen, kun je hulp vragen aan een psycholoog, met professionele hulp zal het veel gemakkelijker zijn.
Na het analyseren van je gevoelens, moet je accepteren dat ouders zijn wat ze zijn, en het zijn ook mensen met hun positieve en negatieve eigenschappen. Ze maakten hun fouten niet vanwege afkeer of haat voor jou, maar vanwege de angst om als ouders onhoudbaar te zijn, iets verkeerds te doen. Ze zijn ook bang dat de kinderen ze zullen veroordelen. Sommige ouders slaan bijvoorbeeld kinderen, woedend op hun eigen onmacht, en dan de schuld en de verantwoordelijkheid van het kind verschuiven, ze zeggen dat hij de schuld is voor wat woede en neemt zijn ouders. Angst voor insolventie rechtvaardigt dergelijke ouders natuurlijk niet, omdat vroeg of laat het kind zal begrijpen dat hij niet schuldig is. En dan zullen de kinderen grieven beginnen te verzamelen en ouders - een schuldgevoel. Dus doe dit de kinderen niet aan. Maar, zoals al is gezegd, we zijn allemaal gewoon mensen die fouten kunnen maken. En het is goed als iemand zijn fouten kan toegeven en corrigeren.
Ondanks alles, wenst de overgrote meerderheid van moeders en vaders hun kinderen goed, en de manier waarop ze bereiken wat ze willen, hangt af van verschillende factoren - vanaf het tijdperk, van de kenmerken van opvoeding en de aard van de ouders zelf, van hun opvattingen over het leven, enz. .
De volgende fase is praktische oefeningen. Maak twee lijsten. Noteer in de eerste lijst wat de ouders deden en wat verkeerd deden en wat jou, naar jouw mening, schaadde. En in de tweede lijst - wat ouders hadden moeten zeggen en doen om uw leven gemakkelijker en aangenamer te maken. Maak lijsten apart voor de vader en voor de moeder.
De eerste lijst laat zien wat je nog steeds boos bent over je ouders. En in de tweede - wat u tot nu toe van hen verwacht. U moet ervoor zorgen dat u voldoet aan de behoeften van de tweede lijst of praat met uw ouders en vraag hen om u hierbij te helpen.
Expressie van hun agressie, haat en woede zal gunstig zijn voor de geestelijke gezondheid. U kunt praten met een psycholoog of met iemand die u vertrouwt, maar u kunt uw emoties en gevoelens gedetailleerd beschrijven op papier, dan herlezen en bijvoorbeeld verbranden. Dit zal ook een goede praktische oefening zijn.
Haast je niet. Vergeving betekent niet dat je de overtreding onmiddellijk moet vergeten. Doe niet alsof er niets is gebeurd. Geef wat tijd om voorbij te gaan, terwijl je actief probeert te vergeven.
Probeer relaties met ouders op te bouwen door met hen te communiceren. Je hebt de belangrijkste beledigingen en angsten al ontdekt, probeer er nu met je ouders over te praten. Vraag wat er vervolgens met hen is gebeurd, hoe ze zich voelden. Vertel ons over je gevoelens, ervaringen, dromen van de tijd. Je kunt zelf veel nieuwe dingen ontdekken. Misschien zul je begrijpen waarom ze op de een of andere manier hebben gehandeld, en vergeving zal vanzelf komen. Als je om wat voor reden dan ook het probleem met je ouders niet kunt bespreken, praat dan met de psycholoog.
Voor oprechte vergeving is het noodzakelijk om een enorm en complex werk aan jezelf te doen, en de uitkomst is niet van tevoren bekend, omdat je oprecht de overtreder wilt vergeven, maar het lukt je niet om het te doen. Het is een lange weg. Vergeving brengt echter bevrijding van pijn, woede, woede, lijden en verachting. Probeer intern je ouders te vergeven, denk niet meer na over hoeveel complexen en angsten ze je hebben aangedaan en hoe dit je nu beïnvloedt. Verspil je energie hier niet aan. Vergeet niet dat ouders niet eeuwig zijn. En op een dag zal er een tijd zijn dat ze er niet zullen zijn. Is dit niet een van de redenen om te vergeven?
Vergeet niet dat u ook ouders bent of bent. Maak je fouten bij het opvoeden van kinderen? Zet jezelf in de schoenen van je ouders. Wilt u dat uw kinderen u vergeven voor uw tekortkomingen, als ze dat opeens zijn? Luister naar je hart en wees vriendelijker.
Vergevingsgezind, zorgen we voor onszelf en onze gezondheid, want vergeving is genezing voor zowel de ziel als het lichaam. Nu weet je hoe je alle grieven en panische angsten kunt vergeven aan de ouder.