In de hoofden van mensen werd de mening uitgesproken dat een gelukkig huwelijk alleen met de aanwezigheid van kinderen kan zijn. Een kinderloos huwelijk wordt als niet erg succesvol beschouwd. Deze vooroordelen waren kenmerkend voor de oude tijden. Tegenwoordig lossen veel mannen en vrouwen dit probleem onafhankelijk op, zonder rekening te houden met tradities. Bovendien begonnen sommige psychologen te stellen dat veel kinderloze huwelijken bijdragen aan de uitbreiding van de jeugd van het paar.
Mensen zouden moeten proberen eerlijk te zijn tegenover zichzelf. Als een echtpaar zich niet klaar voelt om kinderen op te voeden, moet het paar zelf bepalen welke gezinsvorm bij hen past. Het is niet nodig om naar de mening van familieleden, vrienden, buren en autoriteiten te luisteren op verschillende gebieden van het leven, zelfs de meest erkende en gerespecteerde.
We leven in een tijd waarin mensen de voordelen van kinderloze huwelijken beseffen. Wat zijn ze?
Er wordt aangenomen dat kinderen de relatie tussen man en vrouw versterken. Dit is niet altijd het geval, en soms met de geboorte van het kind, verslechtert de relatie gewoon. In een gezin van twee personen hebben echte gevoelens van genegenheid en liefde geen extra 'rekwisieten' nodig. In zo'n gezin zijn ze alleen verantwoordelijk voor zichzelf en voor een geliefde. Aan hem en zijn houding, als een favoriet kind. En wat is daar mis mee? Door voor elkaar te leven, genieten mensen van het leven.
Is het egoïsme? Natuurlijk, egoïsme. En wie is niet egoïstisch? Hoe vaak kinderen willekeurig zijn of zelfs gewoonweg ongewenst. Onverwachte zwangerschap breekt alle plannen, die velen niet gelukkig zijn. Kinderen opvoeden, vrouwen (die het meestal doen) worden moe, krijgen niet genoeg slaap, raken geïrriteerd. Dit komt tot uiting in de kinderen. Op straat kun je vaak een vrouw tegenkomen die tegen het schreeuwende kind schreeuwt en hem zelfs spelt, zodat hij eindelijk "zwijgt". Veel moeders geloven dat ze zoveel "kracht, zenuwen en middelen hebben geïnvesteerd in de geboorte en opvoeding van het kind dat hij ze" heeft "te danken aan de kist van het leven. Het is niet ongewoon dat moeders redeneren over de manier waarop ze een kind grootbrengt, en nu ze volwassen is, moet hij nu voor haar zorgen.
Natuurlijk geven goede kinderen nooit hun ouders op. Maar dergelijke argumenten lijken ook op egoïsme en zelfs op berekening. Helaas is zelfs de moederliefde in een ongeïnteresseerde versie zeldzaam (zoals elke andere onzelfzuchtige liefde).
In dit opzicht is een ander aspect van de relatie tussen de echtgenoten belangrijk. Niet iedereen is blij met het uiterlijk van een kind, omdat zijn vrouw natuurlijk al zijn aandacht op hem richt. Dit beïnvloedt de echtgenoot, bovendien observeert hij vaak veranderingen in de slechte kant en het uiterlijk, en de aard van de vrouw, wat ook niet bijdraagt aan haar liefde. Het is waar dat we moeten toegeven dat een dergelijke situatie nog altijd voorkomt in gezinnen die niet echt klaar zijn voor de geboorte van een nieuw leven. Dan rijst de vraag over de ouderlijke verantwoordelijkheid. Maar dit is een ander onderwerp.
Vanuit dit gezichtspunt kan men de moed van een echtpaar respecteren dat oprecht kinderen in de steek liet, wat aantoont dat niet het aantal kinderen belangrijk is (hoeveel zijn ze, in de steek gelaten of ongelukkig met levende ouders?), Maar de verantwoordelijkheid van ouders voor kinderen. Het opvoeden van kinderen vereist immers onvermijdelijk opoffering. En als er geen neiging is om te offeren, dan is het beter om te stoppen met fokken. De mens is geen dier, hij kan het best en deze problemen oplossen vanuit het standpunt van rede en moraliteit.
Natuurlijk verdienen mensen die hun familie niet vinden zonder kinderen respect en aanmoediging.
Maar ook degenen die anders denken, mogen niet worden veroordeeld. Het gebeurt dat kinderloos huwelijk het gevolg is van ziekte van een van de echtgenoten. Dan, in plaats van hieraan te lijden, kiezen de echtgenoten voor een rustig leven zonder kinderen. Velen van hen durven het zelfs niet aan te nemen, wat ook een enorme verantwoordelijkheid is.
Vaak is een psychologisch probleem een bewust verlangen om kinderen bij te houden met anderen en onwil op een onbewust niveau. Als zo'n persoon kinderen leidt, dan zijn het ongelukkige kinderen, omdat ze ongewenst zijn.
Zodoende hebben we het overleefd tot een beschaafde tijd, wanneer je kunt, zonder naar anderen te kijken, hun eigen stijl van gezinsleven kiezen. Kinderloos huwelijk of huwelijk met kinderen heeft zowel verdiensten als nadelen. Moet gewoon eerlijk zijn over wat je nodig hebt en je eigen aard volgen.