De geschiedenis van de damesmode van het begin van de 20e eeuw

Het begin van de jaren 20 van de vorige eeuw werd gekenmerkt door het wegwerken van de nachtmerries van de Eerste Wereldoorlog. Zoals meestal het geval is, was overal herstel van industrie, landbouw en andere productietakken mogelijk.

Het genie van Ford (lopende band) liet toe om kleding en schoenen na te maken. De echte dames in de mode konden echter niet tevreden zijn met deze optie - ze moesten zich altijd puur individueel kleden.

De Eerste Wereld heeft gedaan wat gewone export en import voorheen niet konden - het bracht geleidelijk de modetrends van de Oude en Nieuwe Werelden samen. Ook leidde de deelname van vrouwen aan mannen in vijandelijkheden tot de emancipatie van het schone geslacht. Dit komt in veel aspecten van het leven tot uiting. Vrouwen vonden het bijvoorbeeld niet leuk om voogden van de haard te zijn - ze wilden werken, plezier hebben, een auto besturen - in het algemeen, een vrije manier van leven leiden. Pas nu kwam zo'n leven niet overeen met de ideeën van vooroorlogse mode. En als gevolg daarvan werden nieuwe idealen geleidelijk gepolijst, zowel in kleding als in uiterlijk. In het streven naar gelijkheid begon de rage voor sigaretten. Overal gerookt, waar mogelijk en zoveel als nodig. Een speciale glamour was de aanwezigheid van een dure, ingelegde sigarettenkoker en een lang mondstuk.

Nu zou de dame slank moeten zijn, zonder enige hint naar de pracht van de vormen. Vrouwen begonnen een broek te dragen, wat het begin van de stijl was, die we kennen als "unisex". Vrouwen hebben zich ontdaan van lang luxueuze krullen en vervangen deze met een praktische "pagina". Europese en Amerikaanse dames, om hun ridders te evenaren, begonnen smokings te dragen met een opzettelijk zorgeloze stropdas, die de outfit aanvulde met een hoed.

Onze dames droegen mannenkleding om een ​​andere reden: het land werd acuut geraakt door een tekort aan stoffen en het materiaal voor militaire uniformen was meer dan genoeg. Dus het bleek dat de schoenen van typische vrouwelijke activisten van de jaren 1920 bestond uit legerlaarzen, en kleding van een tuniek, en een rok gesneden uit heren broeken. Vaak werd de outfit aangevuld met een herenleren jas en een heldere hoofddoek.

Nou, als je het over het algemeen neemt, dan was de stijl van de jurk van het begin van de eeuw anders met een rechte snit met een grote, uitdagende halslijn op de achterkant. Populair waren monophonic jurken gemaakt van zulke nobele materialen als fluweel, satijn, zijde, afgezet met kralen, omzoomd en geborduurd. Aan deze jurk werden jazzschoenen-boten en zijden (of synthetische) kousen gebruikt. Kousen werden trendy omdat de lengte van de jurken sterk werd verminderd. Welgestelde mevrouw kon zich dure zijden kousen veroorloven, maar de middenklasse was tevreden met synthetische stoffen. De lengte van de jurken was soms zodanig dat kousenbanden zichtbaar waren, wat natuurlijk niet anders kon dan de lekkernijen van de ontwerper beïnvloeden. Ook een verplicht attribuut van een vrouw van de mode van de jaren 1920 was een lange rij parels, die ze verschillende keren om haar nek wikkelde.

De mode van de jaren 1920 is een periode van hoofdveranderingen in prioriteiten in kleding en schoeisel, maar ook in uiterlijk. In het buitenland geniet je van het hondsdolle succes van de oprichting van Russische immigranten-modeontwerpers: sjaals, kostuumjuwelen en kant. Er zijn ongelooflijk populaire make-up van een la Greta Garbo, dikke ogen en felle lippenstift. In dezelfde jaren verschijnen Chanel №5, een kleine zwarte jurk, merken BOSS HUGO BOSS, adidas, ANNE KLEIN NEW YORK en enkele anderen. Verrassend is dat retro altijd in zwang is, en daarom zullen retrokleding niet alleen je persoonlijkheid benadrukken, en mensen om je heen aandacht schenken aan jou, maar je ook een zee van goed humeur, achteloosheid en lichtheid geven.