Hoe ziet stress eruit?
Laten we eens kijken naar het fysiologische aspect van de vraag. Stress is een natuurlijke reactie van het lichaam, die ons in staat stelt al onze krachten en middelen te mobiliseren om het dreigende gevaar weer te geven. We kennen allemaal dit gevoel: "Vecht of ren." Zo ziet het eruit. In een stressvolle situatie geeft het lichaam stoffen vrij die ons voorbereiden op daadkrachtig handelen. Dankzij deze reactie krijgt ons lichaam een geweldig vermogen om met plotselinge problemen om te gaan. Waarom is dit waardevolle mechanisme van zelfverdediging, dat de natuur ons heeft geschonken, plotseling veranderd in een instrument van vernietiging, in een syndroom dat ons uitput? Het antwoord is simpel: de trigger, inclusief stress, is al te lang actief. Een maand of twee, misschien jaren, we dragen een hoop zorgen, wat onze kracht te boven gaat; we zijn bang om relaties te verbreken die ons uitputten; we hebben lang vastgehouden aan een breekbare schil genaamd "familie", die in feite al lang verdwenen is. En dus bevinden we ons onmerkbaar in het onbegaanbare moeras van chronische stress. Experts zeggen veel en schrijven dat de constante nerveuze belasting van invloed is op onze mentale en fysieke gezondheid. Maar dat weet je waarschijnlijk al lang, dus nu willen we stilstaan bij een heel ander aspect.
Bekijk het probleem van binnenuit
Wat als de bron van eeuwige stress in ons zit, en niet daarbuiten? Wat als dit allemaal te wijten is aan het feit dat onze ideeën over het leven in strijd zijn met de bestaande realiteit? De realisatie hiervan drukt op ons en drijft ons in chronische problemen. Hoe kun je dat vragen? Waarschijnlijk worden externe factoren door het lichaam serieuzer bekeken dan het op het eerste gezicht lijkt. Eeuwige files, gebrek aan geld, gek regime, leider-tiran ... De redenen eigenlijk - een oneindig aantal. De manier waarop we de gebeurtenissen in de wereld om ons heen behandelen en hoe we hierop reageren, hangt alleen af van onszelf en. natuurlijk, vanuit de innerlijke emotionele toestand. Dit verklaart waarom sommige mensen kalm blijven in situaties die anderen op witte hitte brengen. We denken voortdurend na over hoe het zou moeten zijn en voelen het huidige moment niet. We leven volgens enkele denkbeeldige concepten en merken daarom niet dat er ook in het heden positieve aspecten zijn. Ze moeten genieten en gewoon genieten. Velen beginnen op een andere manier naar stress te kijken nadat ze het werk van de Amerikaanse wetenschapper Kareem Ali hebben leren kennen. Hij gelooft dat "stress het verschil is tussen wat is en wat ik zou willen zien. Ondertussen, wat doe je en wat zou je willen doen. Ondertussen, waar je in gelooft en wat je hebt. " We zouden verantwoordelijk moeten zijn voor ons leven, in plaats van het aan iemand anders te delegeren. De gemakkelijkste manier om te zeggen dat niets van mij afhangt, en over het algemeen is het leven duisternis en complete onrechtvaardigheid. Je kunt de regering voortdurend verwijten dat ze de prijs van benzine verhogen, klagen over het regenachtige weer, enzovoort. Leef in een staat waarin niets van jou afhangt en er is een onveranderlijke bron van stress. Laten we een voorbeeld geven: je kwam in de file, je zit er de hele tijd aan te denken, maar als het niet gebeurde ... ", ben je nerveus over het feit dat je geen tijd hebt. En daardoor wind je jezelf nog meer op. Maar de situatie verandert hier niet van. Of, bijvoorbeeld, met betrekking tot je partner, wil je zeker dat hij anders is - niet zoals het is, maar zoals je wilt. Met andere woorden, externe omstandigheden beïnvloeden de interne staat en een gevoel van hulpeloosheid ontstaat omdat niets kan worden veranderd.
Haast je niet om de wereld opnieuw te maken
En toen vroeg ik me af waar dit verlangen naar een andere realiteit vandaan kwam. Waar moet dit alles doen wat gepland is, in een exacte chronologie met het schema? Of het kan op een andere manier worden gezegd: waarom blijf ik mezelf zo een verantwoordelijkheid opdringen die ik niet kan verdragen; Ik steun relaties die eindeloos uitputten; luister naar de leringen van mijn moeder, die verre van realiteit zijn? Zoals Dr. Ali zegt, het antwoord op deze vraag is niet eenvoudig. We hebben vaak te maken met dingen die helemaal niet leuk zijn en niet samenvallen met onze opvattingen. Waarom gebeurt dit? Als je in jezelf kijkt, struikelen we over de innerlijke criticus die in ons leeft en probeert hij alles op zijn eigen manier te bouwen. Vanwege dit, en een gevoel van voortdurende ontevredenheid met jezelf. We moeten tenslotte voor eeuwig leven volgens de normen van deze interne, verontrustende stem. Bijvoorbeeld, ik - een persoon van nature rustig en niet gehaast, maar dit is mijn persoonlijke criticus die mij voor altijd drijft, stelt een onmogelijke tijd. Maar als je rondkijkt, in feite, niemand verlangt zulke ontberingen van ons, we streven gewoon naar enkele idealen, die ze in hun verbeelding trokken. Het gebeurt dat zelfs wanneer het gewenste samenvalt met het echte, we nog steeds niet tevreden zijn met onszelf en onze innerlijke stem blijft herhalen: "Maar het was mogelijk om beter te doen!" En het grootste probleem is dat we alles ter harte nemen. Laten we teruggaan naar mijn ochtendspits, wanneer mijn tweede "ik" voortdurend aandringt: "Doe het, doe het niet!" Ik, zelfs wetende dat ik vroeg moet gaan liggen, vooral trek ik tot één uur in de ochtend, en 's ochtends in plaats van meteen opstaan vanuit het bed, durf ik mezelf erin te laten liggen. Dat is waar het allemaal op neerkwam! Omdat ik besef dat dit alles niet klopt, probeer ik de situatie te veranderen. Als ik voel dat alles kokend van ontevredenheid kookt, haal ik diep adem en probeer ik de situatie opnieuw te bekijken.
Alleen jij beheerst je leven
Wanneer u besluit aan het werk te gaan in een auto, moet u uiteraard de verantwoordelijkheid nemen voor alle volgende gebeurtenissen die zich kunnen voordoen. Dat wil zeggen, je beseft dat je in een file kan komen of (God verhoede!) Bij een ongeluk. En als dit ineens gebeurt, is dat alleen maar omdat u in de auto wilde stappen en ermee voorbij wilde gaan, in plaats van met het openbaar vervoer of met een taxi. Dus je hoeft de omstandigheden niet te vervloeken en de schuldigen te zoeken. Of, bijvoorbeeld, je moest thuis wat werk afmaken, maar je besloot om een goede komedie te bekijken waarover je veel positieve feedback hoorde. Ja, je was je ervan bewust dat je morgen of laat in de avond al je werk zou moeten afmaken, maar besloot om de tijd te nemen om de film te kijken en er veel plezier van te hebben. Daarom hoef je jezelf niet te verwijten en te verwijten. Om te hebben wat je wilt en verantwoordelijk te zijn voor je acties is de belangrijkste sleutel om stress te bestrijden. Het hangt van ons af hoe we zullen reageren op een specifieke situatie - als slachtoffer of als volwassen persoon die verantwoordelijk is voor hun daden. En hier moet je het begrijpen en heb je de moed om jezelf toe te geven dat je een fout kunt maken. Je bent bijvoorbeeld in de auto gestapt om naar je werk te gaan, hoewel vanwege de file het sneller zou zijn om in de metro te stappen. Dat wil zeggen, je hebt de verkeerde beslissing genomen, maar het was jouw keuze, en alleen hij kan laten zien wat goed voor je is en wat niet. Natuurlijk zullen veranderingen in het bewustzijn niet meteen zo gebeuren, van de ene dag op de andere. Maar het verlangen om zichzelf te kennen, zal de juiste manier tonen. Het belangrijkste is om niet te vergeten dat het in een kalme staat veel gemakkelijker voor u is om met alle complexe situaties om te gaan dan in een paniekaanval. Er is zo'n gebed: "Heer, geef mij de moed om te veranderen wat kan worden veranderd, het geduld om te accepteren wat niet kan worden veranderd, en de wijsheid om de een van de ander te onderscheiden." Gebruik het in je leven, en stress zal heel anders worden waargenomen.