Het aantal verboden zou volgens psychologen gelijk moeten zijn aan de leeftijd van de baby. Als het kind twee jaar oud is, mogen strenge verboden niet meer dan twee zijn. Het is dit bedrag dat hij kan onthouden en uitvoeren. Kinderen nemen het woord "onmogelijk" helemaal geen jaar. Op deze leeftijd moet het kind worden beschermd tegen gevaarlijke objecten of eenvoudigweg worden afgeleid van hen. Dichter bij het eerste jaar, kunt u een van zijn acties ontkennen, wat ten strengste verboden is. Dit verbod moet worden uitgevoerd door alle leden van het gezin. Het zou niet zo moeten zijn dat moeder zei "kan niet", en mijn oma gaf goed. In dit geval zou het woord van verbod alleen over de gekozen actie of object moeten worden gesproken.
De ruimte rondom uw baby moet zo veilig mogelijk zijn. Het is noodzakelijk om alle scherpe, kloppende, prikkende, snijdende objecten te verwijderen. Al de rest moet worden toegestaan om te studeren, indien nodig, en vervolgens kauwen. Je kunt hem iets laten zien (een plank met speelgoed, een kledingkast met kleding). Er zal tijd voor je zijn, terwijl hij bezig is, om zijn eigen zaken te doen zonder zich zorgen te hoeven maken over zijn veiligheid. Daarna zet je alles op zijn plaats en helpt je kind je graag verder.
Kinderen hoeven niet per se het woord "onmogelijk" en dergelijke constant te zeggen. Er is een meer subtiele psychologische ontvangst. Probeer de aandacht van uw kind te verleggen naar iets anders, als hij betrokken is bij een bedrijf dat niet geschikt voor hem is. Over een jaar of twee zijn de eenvoudigste technieken: "Kijk, de machine is weg, de vlinder is gevlogen, enz.". Als het kind twee jaar oud is, kun je een tweede "onmogelijk" toevoegen, bijvoorbeeld op de weg rennen of iets anders. Natuurlijk is het kind nog steeds verboden, maar deze verboden moeten anders worden uitgedrukt. Als het kruimel bijvoorbeeld het tijdschrift begint te scheuren, in plaats van 'onmogelijk', moet je duidelijk maken dat het tijdschrift pijn doet. Een andere belangrijke regel, als u sterk wordt gevraagd om iets met uw kind te doen, zorg dan dat het klaar is. Het kind moet begrijpen dat wat u zei belangrijk is.
Probeer het kind het recht te geven om te kiezen tussen verschillende opties, niet degene die ongewenst is. Een kind wil bijvoorbeeld in een natte zandbak spelen en je bent niet blij met zijn verlangen. Vertel ons dat we erin zullen spelen als het droogt, maar speel nu verstoppertje of voed de vogels. Het kind moet voelen dat je niet tegen de sandbox bent, maar je zult het een andere keer doen. In dit geval voelt het kind zich meer onafhankelijk, omdat het keuzerecht hem nog steeds toekomt.
Ten tijde van de crisis van onafhankelijkheid, of een crisis van drie jaar, is het voor ouders het gemakkelijkst om voor elke gelegenheid 'niet' te zeggen. Geef het kind beter de kans om onafhankelijkheid te tonen. Beperkingen en verboden op deze leeftijd slechts drie, en al de rest "kan niet", dit is uw uitvinding en het vermogen om obstakels in het onderwijs te omzeilen.
Wanneer een kind al vier jaar oud is, begrijpt hij al dat er acties zijn die hij nu niet mag doen. Maar als je een bepaalde leeftijd bereikt, wordt het mogelijk. Wanneer hij bijvoorbeeld naar school gaat, zal hij zelf de weg oversteken. En nu kun je hem leren salades, sandwiches te maken, zodat hij zich onafhankelijk voelt. Op deze leeftijd moeten er op bepaalde tijden beperkingen zijn. Je hoeft bijvoorbeeld alleen ijs te eten, 1 uur tv te kijken, etc. Je moet niet bezwijken aan overtuiging, want als je het een keer toestaat, zul je altijd moeten toegeven.
Veel ouders klagen dat zijn kind blij is met hysterie als hij niet geeft wat hij wil. In dit geval is het mogelijk om in dit geval uit te trekken, zonder aan zijn grillen te bezwijken. Als je besluit hem te spenen van hysterie, probeer dan niet te reageren, ook al is het op een drukke plek gebeurd, ondanks zijn gehuil en tranen. Steek uw hand niet op. Je moet hem laten weten dat totdat hij stopt, je niet met hem gaat praten. En het belangrijkste is dat elk 'onmogelijk' door alle leden van het gezin moet worden ondersteund. Als je kinderen het woord 'onmogelijk' zegt, laat ze dan tegelijkertijd voelen dat ze geliefd en gewenst zijn. Laat in je familie liefde regeren.