Het gevoel van angst is vertrouwd voor ieder van ons, niet voor geruchten. Maar waar is de wankele grens tussen een normale reactie op het potentiële gevaar veroorzaakt door het instinct van zelfbehoud en de kwelling van zichzelf en anderen rond fictieve gelegenheden? Opwinding, angst, angst en fobieën zijn het onderwerp van gesprek voor vandaag.
Vaak is angst een emotionele reactie op een moeilijke situatie. In dit geval is het vrij natuurlijk en normaal. Het feit is dat een gevoel van angst, evenals de manifestatie van eventuele emoties, een onmisbaar onderdeel is van overleven. Het was de natuur zelf, het werd geperfectioneerd door evolutie. Immers, als er geen angst en angst was, dan kon het lichaam zich niet snel voorbereiden en reageren op de dreiging die plotseling ontstond. In het geval dat we geen tijd hebben om alles te wegen en te overdenken, wanneer er geen tijd is voor een lange redenering en analyse, is het werk van het instinct van zelfbehoud inbegrepen. Het helpt ons lichaam om te handelen op basis van een duidelijk algoritme, aangepast voor duizenden jaren, waarbij alles wordt uitgeschreven voor het lichaam, hoe en wat te doen, en dit programma werkt reflexmatig ("als je kunt winnen of rennen als de tegenstander sterker is").
Angst dat we onszelf cultiveren
Het gebeurt echter dat onze angst ver uitstijgt boven de situatie, in verband waarmee deze ontstond. Dan kan deze toestand ons aanzienlijk hinderen en de kwaliteit van ons leven drastisch verslechteren. In dit geval praten we nu al niet over angst, maar over angst. Angst is een meer concrete en objectieve emotie dan angst, die van algemene aard is. Angst kan worden vergeleken met een team van voorlopige waarschuwingen, waardoor het lichaam in staat van mobilisatie wordt gebracht. Een dergelijke mobilisatie zal gepaard gaan met een toename van de spierspanning, toegenomen werk van interne organen en systemen die verantwoordelijk zijn voor de actieve toelating van lichaamsbescherming (hart, bloedvaten, longen, hersenen, enz.). Angst daarentegen is te vergelijken met het signaal "Let op! We worden aangevallen! Bespaar jezelf, wie kan ... ". Soms heeft angst een verlammend effect op lichaam, geest en wil van de mens. Het meest triest is dat we in dergelijke gevallen zelf "boa's" zijn en trillen van terreur "konijnen".
Ondertussen is angst, inadequaat voor externe omstandigheden, in feite een slechte gewoonte, geactiveerd en ondersteund door een denkprogramma vergelijkbaar met programma's die op een computer worden uitgevoerd. Het is eerder een soort 'computervirus' dat door 'goedwillende mensen' in het hoofd wordt gegooid of 'daar wordt gezaaid' door zijn eigen toezicht. De mens wordt geboren zonder angst. Een klein kind is niet bang om het vuur aan te raken of slangen, struikelen, vallen, enz. Soortgelijke angsten verschijnen later, met de ervaring die is opgedaan. Dus we kijken, in plaats van te leven, genieten van het leven, "waar rietjes te leggen" en "hoe kon je niet zijn gegaan." Van nieuwe kennissen wachten we op een vuile truc, van vrienden - verraad, van geliefden - verraad, van de chef - berisping en ontslag, in het ijs - een onvermijdelijke val. Dit kan trouwens een echte val veroorzaken, omdat de spieren die verlamd zijn door angst heen en weer geslingerd worden en slecht gehoorzaamd worden, en de hersenen doen er alles aan om een negatief programma te implementeren. Als je op zoek bent naar iets of een soort van tekortkoming, waardoor je iets of iemand nodig hebt om bang voor te zijn, wees zeker: je zult deze vlieg in de zalf in de zalf vinden.
Een miljoen trucjes
Wanneer paniek, angst en angst te sterk en regelmatig worden, worden ze fobieën genoemd. Fobie (van de Griekse fobos - angst) is een aanhoudende en onredelijke angst voor individuele objecten, acties of situaties. Mensen met een fobie hebben de neiging zelfs te schrikken van één gedachte over een situatie of iets dat hen bang maakt. Meestal voelen ze zich redelijk op hun gemak in een situatie waarin ze erin slagen om deze factor te vermijden en erover na te denken. De meeste van deze mensen zijn zich er echter wel van bewust dat hun angst ongerechtvaardigd en overdreven is.
Denk niet dat angsten alleen onderhevig zijn aan 'psychos'. Ieder van ons heeft een aantal gebieden, situaties of objecten die een speciale sensatie en opwinding veroorzaken. Dit is normaal, wanneer sommige dingen ons meer van streek maken dan andere, is het zelfs mogelijk dat verschillende angstaanjagende factoren in verschillende stadia van ons leven zullen ontstaan. Zullen dergelijke frequente angsten verschillen van fobieën? Wat is bijvoorbeeld het verschil tussen de natuurlijke angst voor slangen van fobieën? De internationale classificatie van ziekten geeft aan dat de fobie sterker en aanhoudend is en dat de wens om een voorwerp of situatie ermee te vermijden groter is. Mensen met fobieën worden blootgesteld aan dergelijke spanning dat ze er niet tegen kunnen vechten - paniek, angst, angst grijpt ze aan. Dit kan een negatief effect hebben op het persoonlijke sociale of professionele leven van deze mensen. Bijvoorbeeld, de angst om in een vliegtuig te vliegen of in een metro te gaan, kan het leven veel moeilijker maken. Bovendien heeft het besef dat je op de een of andere manier "gebrekkig" bent, "niet zoals iedereen", ook niet het beste effect op de vooruitzichten van een persoon die lijdt aan een fobie, waardoor zijn kwellingen toenemen.
In psychotherapie wordt een hele groep van zogenaamde angst-fobische stoornissen genoemd - wanneer angst uitsluitend of voornamelijk wordt veroorzaakt door bepaalde situaties of objecten die op dat moment niet gevaarlijk zijn. Als gevolg hiervan worden deze situaties meestal vermeden of gedragen met een gevoel van angst dat kan variëren in intensiteit van mild ongemak tot horror. Menselijke angst kan zich concentreren op individuele gewaarwordingen, uitgedrukt in de hartslag of een gevoel van flauwte, en wordt vaak gecombineerd met de angst voor de dood, de mogelijkheid om zelfbeheersing te verliezen of gek te worden. En de angst neemt niet af vanuit het besef dat andere mensen deze situatie niet zo gevaarlijk of bedreigend lijkt. Slechts één idee van de fobische situatie veroorzaakt vaak al anticipatie.
Hoewel fobieën de kwaliteit van leven aanzienlijk verminderen, zijn ze wijdverspreid in onze samenleving. Volgens recente studies heeft meer dan tien procent van de bevolking van de meeste landen op dit moment fobieën en heeft tot een kwart van de bevolking een min of meer fobische stoornis in hun leven. Statistieken tonen aan dat vrouwen meer dan tweemaal zoveel fobieën hebben als mannen.
Favoriete angsten
In de moderne internationale classificatie van ziekten is het gebruikelijk om fobieën onder te verdelen in verschillende categorieën: agorafobie, sociale fobieën, specifieke fobieën, paniekstoornis, gegeneraliseerde angststoornis, etc.
Agorafobie - indien vertaald uit het Grieks, zou 'angst voor het marktplein' betekenen. Zulke problemen werden ook aangetroffen en beschreven in het oude Griekenland en het oude Egypte. Tegenwoordig wordt de term "agorafobie" in een bredere betekenis gebruikt: nu omvat het angst voor niet alleen open ruimten, maar ook voor situaties dichtbij hen, zoals in de menigte stappen en niet in staat zijn om terug te keren naar een veilige plaats (gewoonlijk thuis). Dus, nu omvat de term een hele reeks van onderling verbonden fobieën: angst om het huis te verlaten, de winkels binnen te gaan, te verdringen, op openbare plaatsen of te reizen in treinen, bussen of vliegtuigen.
Waarom zijn mensen die constant opgewonden zijn, angstig, bang en fobisch, bang om hun huis te verlaten zonder mensen te vergezellen, gebruik te maken van het openbaar vervoer en op drukke openbare plaatsen te verschijnen? Meestal zijn ze bang voor het verschijnen in hun situatie van enkele storende symptomen (die bij dergelijke mensen worden geassocieerd met een bedreiging voor de gezondheid of het leven), zoals duizeligheid en een gevoel van een precaire toestand, snelle hartslag, moeilijk ademhalen, een gevoel van innerlijk beven. Angst wordt versterkt door de gedachte dat ze niet in staat zijn om met dergelijke gevoelens en opkomende staat om te gaan of dat ze niet op tijd professionele hulp kunnen krijgen.
In een bijzonder hevige stroom van opwinding, angst, angst en fobieën worden mensen in feite gijzelaars in hun eigen huis. Ze kunnen niet op het werk blijven, ze verliezen vrienden en familieleden. Patiënten met agorafobie ervaren vaak een depressie, die zich ontwikkelt als gevolg van de harde en pijnlijke beperkingen die door de angst voor hun bestaan worden opgelegd.
Wat is een paniekaanval?
Veel mensen die lijden aan agorafobie, evenals andere fobieën, ervaren sterke en plotselinge uitbarstingen van angst, of liever horror, genaamd paniekaanvallen. In de regel worden paniekaanvallen 1-2 keer per week waargenomen, hoewel gevallen waarbij het meerdere keren per dag gebeurt of, omgekeerd, slechts één keer per jaar niet ongewoon zijn. Mensen die ooit deze uiterst moeilijke toestand hebben gehad, zoeken vaak medische hulp, in de overtuiging dat ze een hartaanval of beroerte hebben gehad. In dit geval, nadat hij ervoor gezorgd heeft dat de patiënt geen somatische pathologie heeft, stuurt de dokter hem naar huis, waarbij hij alleen maar een rust, een slaap, een kalmerend middel aanbeveelt, maar dit is niet voldoende om van angst af te komen. Bovendien is de kans groot dat er binnenkort weer een paniekaanval zal gebeuren.
Na het ervaren van de stress die gepaard gaat met een paniekaanval, probeert een persoon in de toekomst dit vaak te vermijden en zal zijn agorafobie alleen maar toenemen. Absorptie om plotseling "niet te sterven" of "geen schande" leidt tot het feit dat geest en gedrag volledig onderhevig zijn aan deze kwaal. Een persoon gaat dieper in op de staat van angst en de fobie begint zelfs een manier van leven te dicteren, bijvoorbeeld door een persoon te dwingen thuis te zitten uit angst voor een nieuwe aanval.
De wens om situaties te vermijden waarin paniek kan overwinnen, kan iemand dwingen om zo'n leven te leiden, alsof deze aanvallen elk dag en elk uur plaatsvinden. De obsessieve angst voor een aanval staat bekend als angst om te wachten. Het overwinnen van deze angst is een van de belangrijkste momenten van herstel van paniekneurose en agorafobie. Om af te rekenen met paniekaanvallen, hoe angstaanjagend ze ook zijn, is het besef dat ze helemaal geen teken zijn van een levensbedreigende gezondheidsstoornis, noch een voorbode van een psychische aandoening, zeer nuttig. Een paniekaanval, met al zijn hartslagen en andere dingen, is gewoon een verhoogde reactie op mentale of fysieke overbelasting, en niemand is hier immuun voor. En hoewel tijdens een paniekaanval de ontstane toestand uitermate onaangenaam en subjectief moeilijk is voor een persoon, vormt hij op zich geen reëel gevaar voor de gezondheid. Aanval paniekaanval, vergezeld van opwinding, angst, angst en fobie, leidt niet tot complicaties, verlies van controle over zichzelf of waanzin.