Oorzaken van obesitas
Obesitas kan zowel een onafhankelijke pathologie zijn als een teken van een groep ziekten met verschillende oorzaken, waaronder die waarvoor het een leidend symptoom is, zoals het Prader-Willi-syndroom en het Barde-Biddle-syndroom. Bij sommige mensen ontwikkelt obesitas zich tegen de achtergrond van endocriene ziekten, maar ze vormen slechts een klein percentage van degenen die aan deze aandoening lijden. Deze zwaarlijvigheid gaat meestal gepaard met andere symptomen die kunnen worden herkend en met succes worden beheerst, zoals hypothyreoïdie en het syndroom van Cushing. In andere gevallen komen endocriene stoornissen voor als gevolg van obesitas: ze kunnen worden geëlimineerd door het gewicht te verminderen. Vergeet niet dat in deze en vele andere gevallen overgewicht een gevolg is van langdurig gebruik van een groot aantal calorieën, waardoor de individuele energiebehoeften van het lichaam worden overschreden. Onder de oorzaken van onbalans zijn er vele factoren, waaronder specifieke genen, die informatie bevatten over de metabolische aanleg, evenals gedragskenmerken en omgevingscondities. De combinatie van deze factoren of elk afzonderlijk bepaalt de hoeveelheid verbruikte calorieën en / of hun consumptie, en daarmee de individuele aanleg van mensen voor obesitas. Het begrijpen van de oorzaken van obesitas helpt bij het kiezen van rationele behandeltactieken.
Voor de diagnose van obesitas wordt een indicator gebruikt die bekend staat als de body mass index (BMI). Het wordt berekend als de verhouding van het gewicht in kilogram tot het kwadraat van de groei in meters. De BMI-waarde van meer dan 25 kg / m2 duidt op de aanwezigheid van overgewicht en bij een BMI van meer dan 30 kg / m2 wordt obesitas vastgesteld. Dit houdt echter geen rekening met het niveau van sporttraining, dus als u alleen BMI gebruikt om obesitas te diagnosticeren, kunnen mensen met goed ontwikkelde spieren ten onrechte worden gediagnosticeerd. Er zijn meer accurate manieren om obesitas te diagnosticeren, gebaseerd op het meten van lichaamsvet, maar hun gebruik is beperkt tot ziekenhuizen en onderzoekscentra. Aan de andere kant maakt een eenvoudige meting van de omtrek van de taille het mogelijk om de hoeveelheid vetweefsel op de buik in te schatten en het gezondheidsrisico dat samenhangt met obesitas te beoordelen:
• Verhoogd risico. Heren: - 94 cm Dames: - 80 cm.
• Hoog risico. Heren: - 102 cm Dames: - 88 cm.
De kans op voortijdige sterfte voor dikke mensen in vergelijking met magere stijgt met 2-3 keer. Bovendien is obesitas nauw verbonden met een aantal andere ziekten die kunnen worden onderverdeeld in drie groepen: metabole stoornissen, pathologie van het bewegingsapparaat en veranderingen in de mentale toestand.
complicaties
De ontwikkeling van ziekten zoals diabetes, hyperlipidemie en hypertensie is direct geassocieerd met overgewicht, vooral als het vetweefsel op de maag is gelokaliseerd. Een bijzonder gevaar voor de gezondheid is dat obesitas de kans op het ontwikkelen van insulineafhankelijke diabetes verhoogt. Het risico op het ontwikkelen van deze ziekte bij mannen met een BMI van meer dan 30 kg / m2 neemt ongeveer 13 maal toe vergeleken met die met dit cijfer van 22 kg / m2. Voor vrouwen met dezelfde indicatoren neemt het 20 keer toe. Ziekten zoals beroerte, cholelithiasis, bepaalde kankers (borst- en darmkanker), evenals aandoeningen van het voortplantingssysteem, zoals polycysteus ovariumsyndroom en onvruchtbaarheid, komen ook vaker voor bij dikke mensen.
Verminderde kwaliteit van leven
Ziekten van het bewegingsapparaat, zoals artrose en chronische lage rugpijn, evenals kortademigheid, bedreigen zelden het leven van de patiënt, maar leiden tot een onvrijwillige beperking van lichamelijke activiteit, verminderd vermogen om te werken en een verslechtering van de kwaliteit van leven. Bovendien ervaren mensen in slaap vaak apneu (voorbijgaande ademstilstand).
Effect van obesitas op de psyche
Obesitas leidt tot een verandering in de mentale toestand van een persoon: op zich veroorzaakt het geen psychische problemen, maar sociale vooroordelen die gepaard gaan met overgewicht kunnen leiden tot de ontwikkeling van depressie en een afname van het zelfrespect van dikke mensen, vooral diegenen die lijden aan extreme obesitas. In sommige gevallen draagt dit bij aan verdere gewichtstoename en veranderingen in de mentale toestand. Obesitas is een ernstige pathologie die de belasting van het lichaam aanzienlijk verhoogt. Effectieve behandeling van patiënten die lijden aan obesitas, verbetert hun gezondheid aanzienlijk. Het positieve effect van de therapie voor elke patiënt afzonderlijk hangt af van het initiële lichaamsgewicht, de algehele gezondheid, het aantal afgevallen ponden en het type behandeling. De meeste patiënten die met succes gewicht verliezen en het op een bepaald niveau ondersteunen, merken op een verbetering van de fysieke en mentale toestand. Er is echter maar een kleine hoeveelheid gegevens die suggereren dat kortdurend gewichtsverlies, waarna de patiënt extra kilo's terugwint, de gezondheid verbetert. Integendeel, afwisseling van perioden van gewichtsverlies en daaropvolgende toename van patiënten kan worden beschouwd als een mislukking en het gevoel van eigenwaarde verliezen.
De basis van alle methoden van gewichtsverlies is om het aantal verbruikte calorieën te verminderen. De behandeling kan lang duren, dus patiënten met obesitas hebben behoefte aan psychologische ondersteuning en advies van artsen over het veranderen van het dieet en de levensstijl. Gewichtsverlies is nogal een moeilijke taak. Een positief effect kan alleen worden bereikt als het verbruik van calorieën gedurende lange tijd groter is dan hun consumptie. De meeste mensen komen jarenlang aan, dus het proces om het te verminderen kan niet snel zijn. Het dagelijkse calorietekort van 500 kcal, aanbevolen door de meeste voedingsdeskundigen, stelt u in staat om gewicht te verliezen met een snelheid van 0,5 kg per week. Het kost dus een jaar om 23 kg te laten vallen. Er moet rekening worden gehouden met het feit dat de talrijke "dieet voor gewichtsverlies" vaak nutteloos zijn, omdat periodes van vasten tijdens hun gebruik vaak worden afgewisseld met periodes van gewoonlijke overeten, wat de behaalde resultaten tenietdoet. Het doel van de behandeling is het gevestigde te veranderen en nieuwe gewoonten en gedragingen met betrekking tot voedsel en lichaamsbeweging te verwerven en te versterken.
doelen
Veel mensen behalen goede resultaten als ze verschillende kortetermijndoelen voor zichzelf bepalen. Hoewel gewichtsverlies tijdens de eerste twee weken van een dieet sneller kan optreden, is het realistisch om je te concentreren op het wegwerken van 1 kg per week. Voor de meeste mensen is het een vrij haalbare maatstaf om het gewicht te verminderen met 5-10% van het oorspronkelijke lichaamsgewicht. Het is ook nuttig om doelen te stellen, niet alleen in termen van gewichtsverlies. Concentratie op regressie van symptomen zoals dyspnoe bij het traplopen of het bereiken van individuele doelen (bijvoorbeeld een dieet of lichaamsbeweging) kan een stimulans zijn, vooral als het gewichtsverlies langzaam verloopt. Alle methoden voor de behandeling van obesitas zijn gebaseerd op het verminderen van de hoeveelheid geconsumeerde calorieën. Aangezien dikke mensen meer energie consumeren dan magere mensen, heeft het geen zin om de calorie-inname te verlagen tot minder dan 1200 kcal voor vrouwen en 1500 voor mannen. Het is behoorlijk moeilijk om zo lang vast te houden aan zo'n dieet. De meest optimale manier om de calorische inhoud van voedsel te verminderen, is het vetgehalte te verminderen, waardoor u de hoeveelheid geconsumeerd voedsel kunt behouden. Delen kunnen worden verkleind met platen die kleiner zijn dan normaal.
Lange-termijn veranderingen
Langdurige afwijzing van het gebruikelijke dieet is moeilijk te verdragen, daarom hebben patiënten psychologische ondersteuning en praktisch advies nodig over de keuze van nieuwe producten en methoden voor hun bereiding, evenals uit eten. Door de jaren heen zijn we gewend geraakt aan een bepaalde cultuur van voeding en manier van leven. Veel programma's voor obesitasbehandeling omvatten een verandering in gevestigde gewoonten, die tot doel heeft misvattingen over voedingsnormen of lichaamsbeweging te identificeren en deze te vervangen door die welke nodig zijn voor gewichtsbeheersing. Bijvoorbeeld, een gebrek aan voedsel in het gezichtsveld draagt bij aan een verminderde eetlust, en een toename van het niveau van fysieke activiteit is een stap in de goede richting. Afvallen met behulp van fysieke oefeningen is best moeilijk. Ze dienen echter als een uitstekende aanvulling op het dieet, omdat ze het verlies van niet-vetweefsels voorkomen en tegelijkertijd de vermindering van lichaamsvet maximaliseren. Fysieke stress vermindert ook de vertraging van het metabolisme, wat meestal gepaard gaat met een afslankproces, en helpt extra calorieën te verbranden. De beschikbare gegevens wijzen erop dat mensen die constant bezig zijn met sporten, waarschijnlijk niet in gewicht toenemen als ze zijn gevallen, of mensen die niet aan sport doen. Lichamelijke oefeningen bevorderen ook de training van het cardiovasculaire systeem en verminderen het risico op het ontwikkelen van diabetes. Het vooruitzicht van het doen van fysieke oefeningen voor veel mensen met overgewicht ziet er angstaanjagend uit. Zelfs gematigde belastingen kunnen echter van groot nut zijn. Soms, om fysieke activiteit te verhogen, moet je gewoon wat minder tijd besteden aan het zitten op de bank. Recentelijk neemt de belangstelling voor de ontwikkeling van farmacologische methoden voor de behandeling van obesitas geleidelijk toe. Er moet echter rekening mee worden gehouden dat medicamenteuze behandeling alleen de effecten van vrijwillige wijziging van gevestigde gewoonten ondersteunt of versterkt en niet uitsluit dat er veranderingen in voeding en levensstijl nodig zijn.
Momenteel wordt het medicijn orlistat het meest gebruikt om obesitas te behandelen. Dit geneesmiddel wordt alleen gebruikt in gevallen waarin de diagnose 'obesitas' door een arts is gesteld en de patiënt onder zijn supervisie staat. Het principe van het medicijn is gebaseerd op het blokkeren van de splitsing en opname van vetten afkomstig van voedsel; terwijl 30% van deze vetten worden uitgescheiden met uitwerpselen. Patiënten met een extreme mate van obesitas en een hoog gezondheidsrisico vertonen chirurgische behandelingen, waarvan het doel is om een mechanisch obstakel te creëren voor de voedingsstoffen die het lichaam met voedsel binnenkomen. Tot de variëteiten van de chirurgische behandeling van obesitas behoren resectie van de maag en intestinale bypass, die leiden tot een afname van de hoeveelheid geconsumeerd voedsel of een afname in de absorptie van voedingsstoffen in de dunne darm. Chirurgische behandeling wordt alleen om medische redenen uitgevoerd. Onderschat de negatieve effecten van dit type behandeling niet: dergelijke interventies zijn alleen geschikt voor een klein aantal patiënten die in gespecialiseerde centra worden behandeld. Het aantal mensen dat lijdt aan obesitas neemt voortdurend toe, maar deze ziekte kan worden genezen of de ontwikkeling ervan worden voorkomen. Vermindering van het vetgehalte en verhoging van de hoeveelheid fruit en groenten in het dieet draagt bij aan het verminderen van het risico op zwaarlijvigheid, evenals aanverwante ziekten. Bovendien wordt het handhaven van een goede gezondheid en effectieve gewichtsbeheersing vergemakkelijkt door fysieke activiteit.