Ruggenmergletsel
De ontwikkeling en ernst van wervelkolomletsel met gelijktijdig ruggenmergletsel zijn afhankelijk van vele factoren: de leeftijd van de patiënt, de aanwezigheid van eerdere aandoeningen van het bewegingsapparaat, het mechanisme van letsel en de impactkracht. Houd er rekening mee dat op het moment van de verwonding de positie van het ruggenmerg verschilt van die op röntgenfoto's na een trauma. Bij fracturen van de wervelkolom met verplaatsing van botfragmenten treedt ruggenmergletsel op in ongeveer 15% van de gevallen, waarbij cervicale letsels verantwoordelijk zijn voor 40%. Zorgvuldig onderzoek van patiënten met een trauma aan de wervelkolom is uiterst belangrijk - vaak helpt het om het herstelproces te versnellen. Ondanks het feit dat CT en MRI de diagnostische mogelijkheden aanzienlijk uitbreiden, moet er nog steeds een eenvoudige radiografiemethode worden gebruikt om de eerste regel te bestuderen. Om de locatie van de schade te bepalen, volstaat een reeks röntgenfoto's van goede kwaliteit.
Voorlopige diagnose
Bij sommige patiënten met trauma in de cervicale wervelkolom in de beginstadia is het niet mogelijk om een fractuur van de tweede halswervel te diagnosticeren. Dus, als een patiënt met verdenking van rugletsel binnenkomt en bewusteloos is, moeten röntgenfoto's van de gehele wervelkolom en indien nodig CT en MRI worden uitgevoerd. CT kan de lokalisatie van de fractuur nauwkeuriger bepalen en botfragmenten in het wervelkanaal detecteren. Met trauma is spiraal-CT van bijzonder belang - het stelt je in staat om de diagnose te versnellen en een meer accurate diagnose te stellen. MRI verhoogde de diagnostische mogelijkheden voor spinale trauma's. Deze methode is onmisbaar voor het opsporen van verwondingen van zacht weefsel en ruggenmerg.
Spijkerschors fractuur
Trauma's van de thoracale en lumbale wervels komen vrij veel voor. Ze ontstaan als gevolg van overmatige stress op deze sedentaire en inflexibele structuren. De aanwezigheid en het type fractuur kan worden bepaald door eenvoudige radiografie. Het is echter mogelijk dat CT en MRI nodig zijn om de omvang van de schade te bepalen. Een computertomogram toont de verplaatsing van botfragmenten aan de voorkant en hun wiggen in het wervelkanaal (weergegeven door pijlen). Wigvormige compressiefracturen van de rug van de thoracale en lumbale wervels worden gekenmerkt door instabiliteit. Om verdere schade aan de wervelkolom en het ruggenmerg te voorkomen, is een interne fixatie noodzakelijk.
Volume CT
Nieuwe onderzoeksmethoden, in het bijzonder spiraal CT, maken het mogelijk om een driedimensionaal beeld van de wervelkolom te verkrijgen. Ze worden vaak gebruikt vóór de operatie voor gecombineerde letsels van de wervelkolom. Als de fractuurlocatie instabiel is, is onmiddellijke chirurgische interventie vereist, tijdens welke de interne fixatie van de fragmenten wordt uitgevoerd.
Ruggenmergletsel
Verschillende delen van de cervicale wervelkolom hebben anatomische en biochemische kenmerken; op röntgenfoto's zien ze er anders uit. Deze kenmerken beïnvloeden ook het klinische beeld van de laesie en de mate van beschadiging van zacht weefsel. Veranderingen in zachte weefsels ontwikkelen als gevolg van oedeem en bloeding; ze kunnen worden gedetecteerd met MRI.
Epiduraal hematoom
Directe schade aan het ruggenmerg in de acute fase kan leiden tot oedeem of blauwe plekken, evenals de ontwikkeling van bloedingen. Bij trauma van de cervicale wervelkolom kan schade aan de bloedvaten van de dura optreden bij de ontwikkeling van een hematoom (bloedstolsels), waardoor de dorsale wordt samengedrukt
Breuk van het ruggenmerg
Ernstige verwondingen gaan vaak gepaard met een ruptuur van het ruggenmerg. Meestal gebeurt dit wanneer de wervelkolom buitensporig sterk is. Dit trauma leidt tot de ontwikkeling van chronische neurologische aandoeningen. De mate van verminderde functie hangt af van het niveau van schade aan het ruggenmerg.